Daarnaast is bijna 30 procent van de uitzendkrachten tijdens de coronacrisis zijn baan kwijtgeraakt. Dat blijkt uit een enquête van FNV Flex en Naleving onder 1.000 flexwerkers en cijfers van het UWV. De FNV wil dat deze flexwerkers meer zekerheid krijgen over werk en inkomen.
Het gaat in totaal om zo’n 775.000 flexwerkers die soms jarenlang geen zekerheid op werk en inkomen hebben en er in tijden van crisis als eerste uitvliegen, aldus de vakbond.
De FNV wil dat de flexibele arbeidsmarkt flink op de schop gaat. Vaste banen moeten weer de norm zijn, waarbij flex, waaronder uitzendkrachten, enkel ingezet wordt bij piek en ziek. Oproepkrachten, in dienst bij een werkgever, moeten kunnen rekenen op de zekerheid van een minimum aantal uren.
Oproepkrachten
Voor oproepkrachten zijn de gevolgen van de coronacrisis enorm. Niet alleen staat 80 procent op straat of heeft veel minder uren werk, 50 procent heeft ook geen vangnet bij het (deels) wegvallen van werk en inkomen, zo blijkt uit de enquête.
Sinds 2003 is het aantal oproepkrachten meer dan verdubbeld. De FNV vindt dat er, naast een gegarandeerd aantal uren, een halt moet komen aan deze explosie van oproepcontracten. De FNV stelt zich daarmee op hetzelfde standpunt als de commissie Borstlap dat er een aanpassing moet komen in de wet, zodat ook deze werknemers meer zekerheid krijgen.
Uitzendkrachten
De uitzendbranche werkt met verschillende fasen en contracten. In de eerste fase van 78 weken hebben uitzendkrachten nauwelijks zekerheid van werk en inkomen. Bijna 230.000 uitzendkrachten, zo’n 80 procent van alle uitzendkrachten, zitten in die eerste fase. Van de uitzendkrachten die de afgelopen maanden hun baan verloren had maar liefst 29 procent geen enkel vangnet.
Uit recent onderzoek van het ministerie van Sociale Zaken blijkt dat uitzendkrachten liever in vaste dienst gaan. Slechts 17 procent van de uitzendkrachten geeft de voorkeur aan een uitzendbaan en 67 procent wil liever in vaste dienst bij een werkgever.
